Część 6. + drobne ogłoszenie

Monster High, 9 marca

* * *

Echolette jak zwykle nudziła się na lekcji Martwych Języków. Na nic zdawało się przekonywanie nauczyciela, że w jej przypadku nie ma żadnego sensu wbijać jej w głowę kolejnych porcji zbędnych słówek, których i tak się nie nauczy. Echotwory z natury uczyły się języków o wiele wolniej niż inne potwory.

Znudzona paplaniną pana Potwornego wyjęła swój trumnofon, założyła słuchawki na uszy i odpłynęła...

                   ...jednak nie dane jej było długo rozkoszować się ulubioną muzyką z lat 80. W chwili, kiedy Frankie odpowiadała przy tablicy, swoim zwyczajem (niestety) skubiąc szwy u ręki, w geście obrazującym jakieś objaśnienie machnęła nią, skutkiem czego całe przedramię odleciało jej i pacnęło Echolette w głowę. Niemka zdjęła słuchawki z uszu i podniosła brakującą część ciała koleżanki. Frankie powiedziała:

-Och, znowu to samo... Dzięki, Lettie!

Na samo zdrobnienie jej imienia Echolette naszła fala wspomnień. W Berlinie też tak ją nazywano... A później nie słyszała tego słowa przez niemal 16 lat.

Echolette odpowiedziała, starając się, by nikt nie zauważył, że granatowieje:

-N...nie ma za co.

* * *

Echolette podążała w stronę katakumb, gdy nagle ze ściany wyłoniła się kolejna nieznajoma. Miała fioletowe włosy i oczy, ostre rysy twarzy, wydatne kości policzkowe i cudowną, jedwabną fioletową sukienkę ozdobioną dekoracyjnymi łańcuszkami. Echolette stanęła jak wryta. Zapytała:

-Kim ty jesteś?

Nieznana uczennica odparła:

-Właśnie o to samo chciałam zapytać ciebie. Choć, o ile moje źrodła się nie mylą, z pewnością jesteś Echolette.

Po chwili namysłu dodała:

-Jestem Spectra. Dostarczam informacji o wszystkim, co tutaj się dzieje.

Po tych słowach Spectra znikła, wtapiając się z powrotem w ścianę. Przedtem jednak zdążyła zrobić jej zdjęcie trumnofonem.

* * *

Echolette dołączyła do spacerujących po korytarzu Frankie, Clawdeen i Draculaury. Wilkołaczka na dzień dobry stwierdziła:

-Coś nietęgą masz minę...

Echolette odparła:

-Ciekawe, jaką ty miałabyś minę, gdybyś gdzieś schodziła, a tu nagle wyłania się niemalże znikąd jakaś dziewczyna z fioletowymi włosami.

Ku jej zdumieniu wszystkie trzy potworki roześmiały się. Draculaura powiedziała:

-Spectra Vondergeist musiała za tobą, jak to mawiają, węszyć. Zawsze szuka czegoś nowego na swojego...

Clawdeen zawyła:

-Zamilcz! Nie wolno ci o tym mówić!

Wampirka odparowała:

-A co, to tajemnica?

Clawdeen odpowiedziała jej:

-No jasne! Obiecałyśmy jej, że nie wydamy jej sekretu!

Echolette przerwała im zniecierpliwiona:

-O co wam znowu chodzi? Co to za tajemnica?

Clawdeen westchnęła:

-Nie możemy ci tego powiedzieć. Chyba, że Spectra powie ci o tym osobiście.

Posłała Draculaurze i Frankie spojrzenie mówiące wyraźnie "Albo któraś z was zdradzi to... plotkary."

Ogłoszenie:

Powoli kreuję odcinek świąteczny! Jedyne, co zdradzę na jego temat, to to, że Świętego Mikołaja się nie spodziewajcie. Dlaczego?

Przeczytacie o tym w świątecznej przygodzie naszej echotworki!